घास कष्टाचा भरव

किती जीव होते वेडे
सुक्या मातीत पेरलेले
राजा वरुणा रे तुझी
आस लागलेले

कण कण मातीमध्ये
कसा मिसळून गेला
तु दावी अवकृपा
मग अर्थ नाही त्याला

किती सोसला मातीने
वैशाख तापलेला
आज विरुन जावो
तो लाव्हा साचलेला

थेंब थेंब रे तुझा हा
मज आहे अनमोल
नको ओढ रे देऊ तु
होते जीवा घालमेल

कर मातीला ह्या ओलं
कर शिवार हिरवं
बहरू दे पिक सारं
घास कष्टाचा भरव