मन कुठेतरी दाटत राहतं

रडु एकदाचं बाहेर येतं
जेव्हा कुणीतरी भेटत राहतं 
ओलं ओलं वाटत राहतं 
मन कुठेतरी दाटत राहतं



दुःख वेगळं वेगळं प्रत्येकाचं
जगणं मात्र सारखच
समोर मांदियाळी असली तरी
लेकरु आईविना पोरकच


क्षणभर थांबुन जो तो 
आधार देऊन निघुन जातो
दिवस जसा सरुन जातो
डोंगर तितकाच रिता होतो


रहाट जसा फिरत जाइल
पोहरे येतील खाली होतील
दुभंगलेलं मन बावरं
धीट होउन उभारी घेइल


असे कितीतरी क्षण येतात
जगणं अस्थिर होतच राहतं
ओलं ओलं वाटत राहतं 
मन कुठेतरी दाटत राहतं